Internet stacjonarny w Polsce to – niestety – nadal luksus

Choć wydaje się, że internet stacjonarny jest dosłownie na wyciągnięcie ręki – tak może wydawać się patrząc na potężne zestawienie ofert – najnowszy raport o stanie sieci w Polsce robi druzgocące wrażenie. Nie oszukujmy się: kraj, pod względem dostępności do infrastruktury jest w unijnym ogonie. 

Zmiany na europejskiej mapie internetu regularnie analizuje Komisja Europejska. Efekty badań publikuje co roku w raporcie dotyczącym ogólnej gospodarki cyfrowej oraz digitalizacji społeczeństwa. Jeśli ktoś zakłada, że internet w Polsce jest dziś na całkiem akceptowalnym poziomie dostępności jest w głębokim błędzie. To czym się szczycimy jest już standardem na zachodzie kontynentu. 

Pobieżna analiza internetu w Polsce wystarcza do tego, by zobaczyć, jak wielka przestrzeń jest nadal do zagospodarowania. Najbardziej zaskoczyć może fakt, że tylko 60 proc. – tak, słownie: sześćdziesiąt – gospodarstw domowych w Polsce miało według stanu na rok 2018 stacjoarny dostęp szerokopasmowy do internetu. W realiach, gdzie operatorzy snują bardzo ambitne plany jego wykorzystania okazuje się, że duża część mieszkańców na taką technologię nie ma jeszcze w ogóle szans. 

Internet stacjonarny w Polsce a statystyki unijne

Raport nie pozostawia żadnych złudzeń i pokazuje, że internet stacjonarny w Polsce pokrywa tylko 79 proc. wszystkich gospodarstw domowych. Jeszcze bardziej uderza statystyka stałej sieci kablowej w przypadku wsi. Internet stacjonarny w terenach wiejskich trafia do ledwie ponad 50 proc. domów. I tu kluczowa informacja dla osób, którym wydaje się, że to całkiem niezły rezultat. W obu przypadkach nie ma w Unii Europejskiej kraju, który miałby gorsze wyniki. Internet stacjonarny jest w Polsce ciągle towarem luksusowym – choćby w porównaniu do rzeczywistości, w jakiej funkcjonują mieszkańcy innych państw Europy. I pamiętajmy – nie chodzi tu wyłącznie o Niemców czy Francuzów, ale również inne kraje Wspólnoty: republiki nadbałtyckie czy inne państwa centralnej części kontynentu. Internet stacjonarny dostarczany przez kabel jest w Unii niczym nadzwyczajnym. Przeciętnie dociera w skali wspólnoty do 97 proc. osób. Wynik zawyżają kraje, w których dostępność wg raportu unijnego to… 99 proc. 

Podobnie jest w przypadku dostępności do internetu na wsi. Przeciętny wynik w przypadku stacjonarnego połąćzenia w Unii to 87 proc. Trudno to porównywać do odsetka na poziomie 50, jakim szczyci się Polska – a odnieść można przecież wrażenie, że jesteśmy świadkami całkiem dynamicznych zmian w tym względzie. 

Dlaczego internet stacjonarny w Polsce nijak ma się do unijnego?

Być może niewielkim wytłumaczeniem jest popularność, jaką ma internet mobilny. Tu widać odwrotne zjawisko niż w przypadku połączeń stacjonarnych. Niewątpliwie dostawcy internetu mobilnego w Polsce mogą czuć się rozpieszczeni. Według stanu na rok 2018 z tej opcji korzystało ok. 20 proc. gopodarstw domowych. Internet domowy LTE stał się więc naturalnym substytutem stacjonarnego – coraz lepsze parametry sieci sprawiają, że internet mobilny traktowany jest np. na wsi lub w mniejszych miejscowościach na równi ze standardowym. Polski wynik na poziomie 20 proc. to trzeci wynik w Unii Europejskiej. Większy odsetek wykorzystania internetu mobilnego zanotowano tylko w Finlandii i Włoszech. Warto zwrócić tu uwagę na przeciętny rezultat unijny – to zaledwie 9 proc. Internet LTE w Polsce jest więc znacznie bardziej popularny niż we Wspólnocie. 

Internet światłowodowy na poziomie unijnym

Przyjemną niespodzianką może być porównanie internetu światłowodowego w Polsce do dostępności w innych krajach Unii. Różnica jest relatywnie niewielka. Internet światłowodowy obejmuje 54 proc. gospodarstw domowych w Polsce tymczasem średnia unijna to tylko 60 proc. W tym zakresie różnica jest więc niewielka. Można przyjąć założenie, że inwestycje w światłowód pozwalają nieco nadrobić czasy, w których Europa uciekła Polsce w zakresie standardowego okablowania. 

Piotr Romanowski

Miłośnik wszystkiego, co związane z nowymi technologiami. Kiedyś konsultant w branży telko; dziś działający głównie w sferze oprogramowania, a przy okazji niezmiennie zafascynowany wszystkim, co dotyczy technologii mobilnych oraz znaczenia internetu w codzienności.